Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

C.Dickens “A Christmas Carol»

Στην πρώιμη βικτωριανή περίοδο στη Βρετανία, ο εορτασμός των Χριστουγέννων βρισκόταν σε παρακμή. Οι μεσαιωνικές παραδόσεις των Χριστουγέννων, που συνδύαζαν την γέννηση του Ιησού με τις αρχαίες Ρωμαϊκές γιορτές Saturnalia και του γερμανικού χειμερινού εορτασμού του Yule, αντιμετωπίζονταν ως παγανιστικές και με αυξανόμενη καχυποψία από τους πουριτανούς. Οι τελευταίοι θεωρούσαν ότι αν τα Χριστούγεννα εορτάζονταν με την καθολική συμμετοχή του πληθυσμού, οι λαϊκές τάξεις θα μεθούσαν και θα εκτραχύνονταν σεξουαλικά. Πέραν αυτών, η Βιομηχανική Επανάσταση, που βρισκόταν τότε σε πλήρη εξέλιξη, άφηνε πολύ λίγο χρόνο και καθόλου χρηματα στους εργάτες για τον εορτασμό των Χριστουγέννων. O πρίγκιπας Αλβέρτος ήταν αυτός που εισήγαγε το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου από την Γερμανία, όπως επίσης επέβαλε την αναβίωση των χριστουγεννιάτικων τραγουδιών και καλάντων, αλλά και την ανταλλαγή Χριστουγεννιάτικων καρτών, αφού η πρώτη εμφανίστηκε στη βικτωριανή Βρετανία την δεκαετία του 1840.
Το αριστουργηματικό, όμως, έργο του Dickens “A Christmas Carol» (1843) ήταν αυτό που αναζωογόνησε την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, τόσο στη Βρετανία (και εν συνεχεία στην Ευρώπη) όσο και στην Αμερική. Ο ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο περιέγραψε ο Dickens τις γιορτές, ως μια περίοδο, δηλαδή, όπου όλοι είναι ευγενικοί, καλοί και φιλάνθρωποι και σκέφτονται τον διπλανό τους σαν τον εαυτό τους, ήταν αυτό που ζέστανε περισσότερο τις καρδιές των συμπατριωτών του και αποθέωσε το κείμενό του.
ο φθινόπωρο του 1843, ο συγγραφέας και η σύζυγός του Kate βρίσκονταν σε απελπιστική οικονομική κατάσταση. Περίμεναν το πέμπτο τους παιδί, ενώ έπρεπε να δίνουν χρήματα και για μια μεγάλη υποθήκη στο σπίτι τους στο Devonshire. Ξεκίνησε να γράφει τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» τον Οκτώβριο, σταδιακά δέθηκε πολύ με τους χαρακτήρες της ιστορίας του, στο σημείο να κλαίει, να γελάει και να κλαίει ξανά, όπως έλεγε κι ο ίδιος, γράφοντάς την. Τελείωσε έξι εβδομάδες αργότερα. Πλήρωσε μόνος του τα έξοδα της έκδοσης του βιβλίου κι επέμεινε σε πολυτελές εξώφυλλο και εικονογράφηση, αλλά πούλησε το βιβλίο σε χαμηλή τιμή για να μπορούν όλοι να το αγοράσουν. Το βιβλίο κυκλοφόρησε την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα του 1843, στις 19 Δεκεμβρίου κι έγινε αμέσως τεράστια επιτυχία, αν και εξαιτίας του υψηλού κόστους της έκδοσης, τα έσοδα του συγγραφέα ήταν χαμηλότερα από τα αναμενόμενα.
Από τότε, το όνομα του Dickens συνδέθηκε για πάντα με τα Χριστούγεννα και το βιβλίο ανήχθη σε χριστουγεννιάτικη παράδοση για όλες τις επόμενες γενιές. Τόσο είχε ταυτιστεί ο συγγραφέας με το χριστουγεννιάτικο πνεύμα που όταν μαθεύτηκε ο θάνατός του το 1870, λέγεται ότι ένα κοριτσάκι ρώτησε αν αυτό σήμαινε πως θα πεθάνει κι ο Αϊ Βασίλης. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ronald Hutton, ο σύγχρονος εορτασμός των Χριστουγέννων είναι σε μεγάλος βαθμό αποτέλεσμα της επιρροής της νουβέλας (οικογενειακές συνάξεις εποχιακά φαγητά-η γνωστή σε όλους μας γαλοπούλα- και ποτά, χορός, παιχνίδι και εορταστική-πνευματική γενναιοδωρία) στην κοινωνία. Η ζωή αντέγραψε την τέχνη…
Η πρώτη ταινία βασισμένη στη νουβέλα του Dickens γυρίστηκε το 1901. Ονομαζόταν “Scrooge; Οr, Marley’s Ghost” και ήταν βρετανική. Πληροφορίες για το φιλμ μπορείτε να βρείτε στη wikipedia, ενώ έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα στο YouTube. Είναι μεν μικρό, το μόνο τμήμα, άλλωστε, της ταινίας που έχει διασωθεί από τη Βρετανική Ταινιοθήκη, αλλά φυσικά πολύ ενδιαφέρον, κυρίως για ιστορικούς λόγους.

http://youtu.be/O9Mk-B7MKP8
 
Maria Andreadou
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου