Τροφώνιο Ωδείο "Τέχνες και Πολιτισμός": 29 Απριλίου 2013: 150 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Π. Καβάφη

Σαν σήμερα 29 Απριλίου 1863 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Καβάφης

και

Σαν σήμερα 29 Απριλίου 1933 πέθανε

Με αφορμή τα εκατόν
πενήντα χρόνια από τη γέννηση του αλεξανδρινού ποιητή, το Υπουργείο
Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού…
ανακηρύσσει το 2013 «Έτος Κ.Π. Καβάφη».

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (1863 - 1933) είναι ένας από τους σημαντικότερους
έλληνες ποιητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η ποίησή του
χαρακτηρίζεται από έντονη συμβολιστική τάση και συνδυάζεται με λιτό
λόγο, αλλά διαχρονικά επίκαιρο.

όλα τα ποιήματα ΕΔΩ

- See more at: http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=4907&Itemid=13#sthash.euGpWX3O.dpuf Πηγή: www.ogdoo.gr

O Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από Κωνσταντινοπολίτες γονείς.
Στα παιδικά του χρόνια έζησε μεταξύ Αλεξάνδρειας, Λονδίνου και Κωνσταντινούπολης ενώ αργότερα, εγκατεστημένος πλέον στη γενέτειρά του, εργάσθηκε αρχικά ως δημοσιογράφος και μεσίτης και τελικά ως διοικητικός υπάλληλος στο Γραφείο Αρδεύσεων, όπου υπηρέτησε επί τριάντα έτη.Το πρώτο αξιόλογο ποίημά του, με τίτλο «Κτίσται», εκδόθηκε από τον ίδιο το 1891, χρονιά κατά την οποία δημοσιεύει και αξιόλογα πεζά όπως τα δύο περί «Ελγινείων» και το «Ολίγαι λέξεις περί στιχουργίας». Τα έτη 1901 και 1903 ταξίδεψε στην Ελλάδα όπου είχε την ευκαιρία να γνωρισθεί με τον Πολέμη, τον Ξενόπουλο και τον Προφύρα. Αποτέλεσμα της γνωριμίας αυτής, αποτελεί το ιστορικό άρθρο του Ξενόπουλου για τον Κ. Καβάφη που δημοσιεύτηκε (1903) στα «Παναθήναια», με τίτλο «Ένας ποιητής».
Συνεχίζοντας να γράφει, να ταξιδεύει στην Ευρώπη και να εργάζεται στο Γραφείο Αρδεύσεων, αναπτύσσει τον κύκλο των γνωριμιών του, ενώ χρόνο με το χρόνο αρχίζει να χάνει την οικογένειά του (είχε άλλα οκτώ αδέλφια) και εγκαθίσταται (1907) στο σπίτι-εργαστήριο της οδού Λέψιους, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του.
Το 1992 εγκαταλείπει το Γραφείο Αρδεύσεων και αφοσιώνεται πλήρως στην ποίηση. Τα επόμενα χρόνια γνωρίζεται και συνδέεται φιλικά με τον Νίκο Καζαντζάκη και τη Μαρίκα Κοτοπούλη ενώ το 1926 τιμάται από τον δικτάτορα Πάγκαλο με το παράσημο του Φοίνικος, το οποίο δεν επέστρεψε θεωρώντας ότι θα προσβάλλει, γενικότερα, την Ελληνική Πολιτεία.
Η υγεία του διαταράχθηκε το 1930, εποχή κατά την οποία υποβλήθηκε σε τραχειοτομή σε αθηναϊκό νοσοκομείο. Πέθανε, στο σπίτι του στην Αλεξάνδρεια από καρκίνο του λάρυγγα, έχοντας συμπληρώσει ακριβώς 70 έτη ζωής. Στις 29 Απριλίου του 1933, ημέρα των γενεθλίων του.

Το έργο του Καβάφη κυκλοφόρησε πλήρως μετά το θάνατό του, μια και ο ίδιος χάραξε ένα δικό του εκδοτικό δρόμο, πιο μοναχικό και λιγότερο εμπορικό απ΄ όσο θα μπορούσε. Έγραψε συνολικά 256 ποιήματα εκ των οποίων τα 154 φρόντισε να δημοσιευθούν ο Γ. Σαββίδης και τα 27 τα είχε αποκηρύξει ο ίδιος. Εκτός από τα πεζά που προαναφέρθηκαν έγραψε κι άλλα, όπως επίσης και δοκίμια και μελέτες, μεταξύ των οποίων «Οι Βυζαντινοί ποιηταί», «Το Κυπριακόν ζήτημα», «Το Τέλος του Οδυσσέως», «Μία σελίς της Τρωϊκής Ιστορίας».
Τα ποιητικά, κυρίως, έργα του Καβάφη εμφανίζοντας ιδιοτυπίες, γλωσσικές, έκτασης, μέτρου αλλά και περιεχομένου, έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης παγκόσμια ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι η Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν (ΗΠΑ) φέρει το όνομα: «Κ.Π. Καβάφης».
Σήμερα το σπίτι της οδού Λέψιους στην Αλεξάνδρεια έχει διαμορφωθεί σε Μουσείο όπου εκτίθενται χειρόγραφα, δημοσιεύματα, έργα τέχνης, φωτογραφικό υλικό και άλλα εκθέματα σχετικά με τη ζωή και το έργο του σπουδαίου ποιητή.