Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Η τέχνη της στιχουργικής

Με αφορμή το άρθρο του Θάνου Φωσκαρίνη στην Ελευθεροτυπία  για το  βιβλίο του Μιχάλη Γκανά (εκδόσεις Μελάνι) με τους στίχους των τραγουδιών του...
"Στον κόσμο του ελληνικού τραγουδιού, οφειλέτης"
Με αυτή την αφιέρωση κυκλοφόρησε το βιβλίο του Μιχάλη Γκανά με τους στίχους των τραγουδιών του. Πρόκειται για στίχους που γράφτηκαν στο διάστημα μιας εικοσαετίας σχεδόν, από το "Σουμιτζού" του Νίκου Ξυδάκη (1983) μέχρι το "Για των ματιών σου το χρώμα", με την Ελευθερία Αρβανιτάκη (2001). Σ' αυτά τα 18 χρόνια, ο Μιχάλης Γκανάς είχε την τύχη να συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες και τη χαρά να ακούσει τα τραγούδια του από σπουδαίες φωνές. Μερικά τραγούδια του έγιναν ευρύτερα γνωστά. Άλλα πάλι ακούστηκαν λιγότερο και μερικά καθόλου. Για χάρη αυτών των τελευταίων, κυρίως, έγινε αυτό το βιβλίο. Για να έχουν την ευκαιρία να διαβαστούν, τουλάχιστον, αφού δεν ευτύχησαν να ακουστούν. Εκτός από τα δισκογραφημένα τραγούδια, που δεν δημοσιεύονται όλα, υπάρχουν και αρκετά ανέκδοτα, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται στα χέρια ή στα συρτάρια συνθετών. Όλα μαζί φτάνουν τον σημαδιακό αριθμό των 111 τραγουδιών

απο τη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
(τραγούδια),
εκδόσεις Μελάνι, σ. 143, ευρώ 10,45
Οφείλουμε στους εκπροσώπους της γενιάς του '30 την πίστη ότι ποίηση και στιχουργική μπορούν να τα πάνε θαυμάσια μαζί στο νεοελληνικό τραγούδι. Δεν αναφέρομαι στη μελοποίηση των ποιημάτων, αλλά στο γεγονός ότι υπάρχουν ποιητές που γράφουν στίχους για να ντύσουν ήδη έτοιμες μουσικές ή για να γίνουν μελλοντικά τραγούδια. Η σφραγίδα του Γκάτσου στο νεοελληνικό τραγούδι, οι στίχοι του Ελύτη από Τα ρω του έρωτα, του Γ. Ρίτσου Τα λιανοτράγουδα και τα τραγούδια του Τ. Λειβαδίτη, του Μ. Ελευθερίου, του Λ. Παπαδόπουλου, η πρωτοτυπία στην ποιητική σύλληψη του Διον. Σαββόπουλου, τόσο ως μουσικού όσο και ως στιχουργού, καθιερώνοντας την εικόνα του σύγχρονου τροβαδούρου, είναι σταθμοί όχι μόνο της μουσικής μας, αλλά και της γενικής νεοελληνικής παιδείας μας.
Ο Μ. Γκανάς είναι ένας έξοχος ολιγογράφος ποιητής που αγαπάμε να ξαναδιαβάζουμε τις συλλογές του Μαύρα λιθάρια, Γυάλινα Γιάννενα και Παραλογή. Με το βιβλίο αυτό όμως ανακαλύπτουμε ότι καταθέτει την τέχνη του στο τραγούδι. Και αυτή η προσφορά του δεν είναι καθόλου υποδεέστερη της ποίησης των συλλογών που προανέφερα. Είναι ποιήματα που πίσω από τη φόρμα του λαϊκού τραγουδιού εκφράζουν συναισθήματα και εντυπώσεις που γεννά η καθημερινότητα.
Η ωραία έκδοση Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς περιλαμβάνει 111 τραγούδια κατανεμημένα σε δύο ενότητες. Η α) με 81 τραγούδια ήδη μελοποιημένα και η β) με 30 τραγούδια που δεν μελοποιήθηκαν ακόμη. Ολα τους είναι βεβαίως γραμμένα με ρίμα, και σπάνια υπερβαίνουν σε έκταση τη σελίδα. Πρωτότυπα σε σύλληψη και στις μεταφορές, όπως συμβαίνει άλλωστε και στα υπόλοιπα βιβλία αυτού του ποιητή, είναι καρπός έμπνευσης αλλά και επεξεργασίας του στίχου. Φέρνουν, τέλος, έναν αέρα ανανέωσης στην κουρασμένη στιχουργική των ημερών μας. Και αν στους γνωστούς στιχουργούς βλέπαμε παλιά να προβάλλεται το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο, στους στίχους τού Γκανά ξεπροβάλλουν η ηπειρωτική Ελλάδα, η συνοικία, ενώ πίσω από τις λέξεις ή τις εικόνες του φτάνουν απόηχοι από το δημοτικό τραγούδι, στοιχείο που χαρακτηρίζει γενικά την ποίησή του.
Ο Γκανάς δεν ενδιαφέρεται να παρουσιάσει ένα τεχνικά άψογο ποίημα-τραγούδι, αλλά να αφηγηθεί μια ιστορία, να φωτίσει ένα στιγμιότυπο που μπορεί να φαίνεται κοινό, χωρίς όμως να είναι. Κάποια από τα τραγούδια του θα μπορούσαν, μάλιστα, να εκληφθούν ως ιστορίες ή μονόλογοι πάνω σε μια ιστορία. Εκπλήσσει η απλότητα (όχι η απλοϊκότητά) τους, η ρυθμική ροή τους, το μετρικό τους σχήμα άλλωστε δεν τηρείται αυστηρά παντού το ίδιο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ποιητής θρεμμένος με το λαϊκό στοιχείο, συνδέει αρμονικά την παράδοση με τη σύγχρονη ζωή μας, την ιστορία με την καθημερινότητα. Ευαισθητοποιεί, χωρίς να οικτίρει. Πολιτικολογεί, χωρίς να κάνει κήρυγμα. Οι Στίχοι είναι μια προσφορά του Μιχ. Γκανά σε όσους -και δεν είναι λίγοι- αδημονούν να δουν τυπωμένη τη συλλογή του Αψινθος ή οποιαδήποτε άλλη ποιητική συλλογή μάς ετοιμάζει μετά την Παραλογή.
Καλόδεχτη, λοιπόν.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

1ο πανόραμα ταινιών για τη Βία κατά των Γυναικών


 25 Νοεμβρίου 2011 ... 28 Νοεμβρίου 2011 | Ταινιοθήκη της Ελλάδος 

Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών στις 25 Νοεμβρίου, η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας στην Αθήνα διοργανώνουν ένα 4ήμερο αφιέρωμα ταινιών, που θα διαρκέσει από τις 25 έως τις 28 Νοεμβρίου, με τίτλο: 1ο Πανόραμα ταινιών για τη Βία κατά των Γυναικών.
Το αφιέρωμα έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό και εντάσσεται στην καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων. Η βία κατά των γυναικών είναι ένα ζήτημα που ο κινηματογράφος, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει θίξει πολλές φορές στο παρελθόν αλλά και μια προβληματική με την οποία εξακολουθεί να καταπιάνεται. Οι ταινίες του αφιερώματος καταγράφουν τις εικόνες γυναικών σε παγκόσμια κλίμακα που εξακολουθούν να υφίστανται διάφορες μορφές βίας - ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική, φυλετική, κοινωνική.
Οι προβολές του αφιερώματος περιλαμβάνουν 16 ταινίες μυθοπλασίας: 10 ταινίες ξένων σκηνοθετών, 4 ταινίες Ελλήνων καθώς και δύο ταινίες τεκμηρίωσης, επίσης, Ελλήνων δημιουργών. Οι ταινίες «Τσιγγάνικη ψυχή» και «Ο αγώνας του Κρίπαν» προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας στην Αθήνα, ενώ ο κλασικός «Ταξιτζής» του Σκορσέζε θα προβληθεί στην ψηφιακή αποκατάστασή του.
Την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου στις 20.00 η προσκεκλημένη Ισπανίδα σκηνοθέτιδα Τσους Γκουτιέρεζ, εκπρόσωπος της νέας γενιάς Ισπανίδων σκηνοθετών, θα προλογίσει την ταινία της «Τσιγγάνικη ψυχή» (Alma gitana, 1996), αλλά και την ταινία «Μέσα απ' τα μάτια σου» (Te doy mis ojos, 2003) της Ιθιάρ Μπογέιν, στην οποία συμμετέχει ως ηθοποιός.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Τις προβολές των ταινιών θα πλαισιώσει μια συζήτηση, το Σάββατο 26 Νοεμβρίου στις 20.00, με βασική ομιλήτρια την ακαδημαϊκό Prof. Joanna Bourke. Στη συζήτηση συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά) οι:
- Prof. Joanna Bourke, Καθηγήτρια στο Birkbeck College του Λονδίνου, συγγραφέας του βιβλίου «Rape: Sex, Violence, History», αλλά και του βιβλίου «Φόβος. Στιγμιότυπα από τον πολιτισμό του 19ου και του 20ου αιώνα», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Σαββάλα.
- Chus Gutiérrez, Ισπανίδα σκηνοθέτιδα
- Κυριάκος Κατζουράκης, Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας «Ο δρόμος προς τη δύση».
- Μαρία Στρατηγάκη, Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων και Επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστήμιου.
Τη συζήτηση θα συντονίσει η Μαρία Κομνηνού, Γενική Γραμματέας του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Τμήματος ΕΜΜΕ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αναλυτικό πρόγραμμα προβολών
Παρασκευή 25/11
Αίθουσα Α
18.00 «Ο Βούδας λιποθύμησε από ντροπή», 81΄
20.00 «Τσιγγάνικη ψυχή», 95΄ (παρουσία της σκηνοθέτιδας)
22.00 «Μέσα από τα μάτια σου», 109΄
(θα προλογίσει η Chus Gutiérrez που συμμετέχει ως ηθοποιός στην ταινία)
Αίθουσα Β
20.00 «Νύφες», 123΄ (παρουσία του σκηνοθέτη)
Σάββατο 26/11
Αίθουσα Α
17.30 «Θέλμα και Λουίζ», 130΄
20.00 Συζήτηση «Βία κατά των Γυναικών Κινηματογραφικές Αναπαραστάσεις»
22.00 «Ο Ταξιτζής», 113΄
Αίθουσα Β
20.00 «Λιούμπη», 96΄
Κυριακή 27/11
Αίθουσα Α
18.00 «Λουλούδια από έναν άλλο κόσμο», 108΄
20.00 «Ο κύκλος», 90΄
22.00 «Το γάλα της θλίψης», 95΄
Αίθουσα Β
20.00 «Ζωή», 102΄ (παρουσία του σκηνοθέτη)
Δευτέρα 28/11
Αίθουσα Α
18.00 «Ο γάμος των μουσώνων», 114΄
20.00 «Χουάρες- Η πόλη των νεκρών γυναικών», 60΄ (παρουσία του σκηνοθέτη)
22.00 «Ο αγώνας του Κρίπαν», 87΄
Αίθουσα Β
20.00 «13½», 21΄
«Ο δρόμος προς τη Δύση», 80΄
(παρουσία των σκηνοθετών)
Πληροφορίες: Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 Κεραμικός, Αθήνα. Τηλέφωνο: 210 3609695 http://www.tainiothiki.gr/v2/tain_new/view/202

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

H Γάζα είναι… (Μαθήματα επιβίωσης)

 Μετά την παράσταση «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie», η ομάδα Familia και η Μάνια Παπαδημητρίου σε συνεργασία με το θέατρο Επί Κολωνώ παρουσιάζουν από το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011 την παράσταση «Η ΓΑΖΑ ΕΙΝΑΙ…» Μαθήματα επιβίωσης στη σκηνή Black Box του Επί Κολωνώ σε παραγωγή της Ομάδας Νάμα.

 Για το έργο 
«Μόνο η θάλασσα με βοηθάει να ονειρεύομαι. Όταν στέκομαι στην ακτή φαντάζομαι την Κύπρο, ένα ταξίδι στο Παρίσι, μία πτήση στη Ρώμη…» Μαχμούτ, έτος γέννησης 1995


  Σε πρώτο επαγγελματικό ανέβασμα μια παράσταση βασισμένη στους μονολόγους παιδιών 13 έως 17 ετών που έζησαν τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα από το Δεκέμβριο του 2008 μέχρι τον Ιανουάριο του 2009.
  Μονόλογοι που απασχόλησαν καθηγητές και μαθητές σε πάνω από 40 χώρες και που στις 29 Νοεμβρίου 2010 παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη από μαθητές όλων αυτών των χωρών με σκοπό να δουν αυτοί που ορίζουν τις τύχες των λαών τι συμβαίνει στις ψυχές των παιδιών όταν καταπατώνται όλα τα άρθρα των συνθηκών που οι ίδιοι έχουν υπογράψει. Η παράσταση περιέχει σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από την ιστορία της πολύπαθης Γάζας.
Μέσα σ’ ένα κλίμα οδύνης, οργής και ανησυχίας για τα δεινά που περιμένουν και τον Έλληνα πολίτη, πιστεύοντας ότι το θέατρο δεν είναι μόνο ένα όπλο συνειδητοποίησης και αντίστασης, αλλά και τρόπος για να ερευνήσει κανείς την αλήθεια, επιλέξαμε να ακούσουμε τις φωνές παιδιών που κάνουν θέατρο σε μία πολιορκημένη πόλη. Γιατί υπήρξαμε και εμείς κάποτε παιδιά και κάναμε θέατρο κάθε Μάρτιο με θέμα την πολιορκία του δικού μας Μεσολογγίου. Πώς μπορούμε τώρα που κάτι τέτοιο γίνεται δίπλα μας να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει; Πώς μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους ανθρώπους που υποφέρουν όταν οι ίδιοι δεν είμαστε ικανοί ούτε να οργιστούμε αρκετά γι’ αυτό που τους συμβαίνει;

Όπως λέει και το γνωστό ρητό του pastor Martin Niemöller:

«Πρώτα ήρθαν και συλλάβανε τους κομμουνιστές. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουνα κομμουνιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά συλλάβανε τους εργάτες των συνδικάτων. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά τους καθολικούς. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Αλλά όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει».

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του σκηνοθέτη και ακτιβιστή Juliano Mer-Khamis, που δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 2011 στην παλαιστινιακή πόλη Jenin. Ο Juliano Mer- Khamis ίδρυσε στην Jenin το Freedom Theater, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (http://www.theatroedu.gr/) και του Ashtar Theater (http://www.ashtar-theatre.org/).
ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Ειρήνη Αμπουμόγλι, Αριστέα Βαβουγιού, Αντωνία Βασιλειάδου, Σίσυ Γρηγοριάδου, Τζένη Καραβίτη, Μαρία Καραμούτσιου, Μάρθα Κατσαρίδου, Ευάγγελος Μανιτάκης, Ευαγγελίου Μήτρου, Δάφνη Μουστακλίδου, Ιωάννα Τότσιου, Μαρία Τσιώνα
Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Σκηνικά: Άρτεμις Θεοδωρίδη
Κοστούμια: Έφη Μουτσιανά
Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Λανάρα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλέκος Αναστασίου
Video/Μουσική επιμέλεια: Μάτα Καστρησίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Τζάνη
Φωτογραφίες: Θάνος Χόνδρος
ΔΙΑΝΟΜΗ
Ηθοποιοί: Μάρω Αγρίτη, Μάνος Καπερώνης, Αυγουστίνος Κούμουλος, Δανάη Παπουτσή, Δήμητρα Σύρου
Μουσικός: Άννα Τσιγκούλη

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

"Για μια χούφτα βινύλια" και στην Αστραδενή την Παρασκευή 18/11

Η Χίλντα Παπαδημητρίου θα έχει ρόλο dj στο πάρτυ με βινύλια

Η Ομάδα BookCrossing Λιβαδειάς, η Πολιτιστική Εταιρία "Πόλις", το βιβλιοπωλείο "Σύγχρονη Έκφραση" και οι Εκδόσεις "Μεταίχμιο", σας προσκαλούν στην παρουσίαση του rock 'n' roll αστυνομικού μυθιστορήματος "Για μια χούφτα βινύλια" την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στις 21.00, στο Art Cafe Αστραδενή.

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο ποιητής Γιώργος Χ. Θεοχάρης, ενώ η συγγραφέας Χίλντα Παπαδημητρίου θα έχει ρόλο dj στο πάρτυ με βινύλια που θα ακολουθήσει.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα εδώ. Το soundtrack του βιβλίου εδώ.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

"Για μια χούφτα βινύλια " στο Εντευκτήριο του περιοδικού "Εμβόλιμον "


Παρουσίαση του μυθιστορήματος της Χίλντας Παπαδημητρίου  
στο Εντευκτήριο του περιοδικού "Εμβόλιμον" στα Άσπρα Σπίτια, την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011 και  ώρα 8μ.μ.
Για το βιβλίο θα μιλήσει  ο ποιητής Γ. Θεοχάρης

Ο Γιώργος Θεοχάρης για το πρώτο βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου
Η Χίλντα έγραψε ένα αστυνομικό στα πρότυπα της παραδοσιακής αμερικάνικης σχολής, αλλά με κάποιες ιδιαιτερότητες, οι οποίες το καθιστούν κάτι παραπάνω από ένα καλό αστυνομικό.
Ας τα πάρω με τη σειρά. Η Χίλντα χρησιμοποιεί επιδέξια όλα τα κλασικά κόλπα για κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη: φόνους, θαμμένους υπαινιγμούς, ημερολόγια από το παρελθόν, σκοτεινά κίνητρα, εκπλήξεις, ανατροπές, έρωτες. Αλλά με φειδώ και αληθοφάνεια, χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα και χωρίς “άρρωστη” νοσταλγία. Η υπόρρητη συμπάθεια που δείχνει προς τους “κολλημένους με το βινύλιο” ενισχύεται από ένα μελαγχολικό χιούμορ (αν μου επιτρέπετε το οξύμωρο σχήμα). Η γλώσσα είναι στρωτή, χωρίς ακρότητες, όπως αρμόζει σε ένα αστυνομικό που πατάει με το ένα πόδι στην παράδοση. Όλοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι στέρεα δομημένοι. Ο δε κεντρικός χαρακτήρας, ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος, είναι χτισμένος με εξαιρετική πρωτοτυπία: παχουλός, μαμάκιας, κοινωνικά αδέξιος. Το γεγονός ότι ο χαρακτήρας του εξελίσσεται ως όφειλε μέσα στην ιστορία είναι από τα θετικότερα σημεία του μυθιστορήματος (και ένα κλείσιμο του ματιού από τη Χίλντα στους αναγνώστες ότι έπεται και συνέχεια). Οι διάλογοι είναι –επιτέλους!– φυσικοί. Τέλος, κάτι σημαντικό, μιας και μιλάμε για αστυνομικό: η πλοκή δεν παρουσιάζει ούτε μία τρύπα (η Χίλντα σώζει και τα άσωστα!). Ως εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στα ομοειδή του; Το soundtrack!
Ως γνωστόν, η Χίλντα ξέρει πολλή μουσική. Όμως, εδώ κατάφερε κάτι εξαιρετικά δύσκολο (που δεν μαρτυρά μόνο τις απαραίτητες γνώσεις, αλλά κυρίως συγγραφική μαστοριά): να διαπεράσει όλη την υπόθεση με τραγούδια, τα οποία ντύνουν τις σελίδες της μουσικά. Διαβάζεις και παράλληλα “ακούς”. Απίθανο εύρημα! Τα γούστα μας ταιριάζουν, άρα μιλάω υποκειμενικά. Πάντως, το βιβλίο λες και είναι γραμμένο για όσους γεννήθηκαν τέλη των 60s – αρχές των70s και επένδυσαν μεγάλο μέρος της ζωής τους με ( rock, κυρίως) μουσική.
Το βιβλίο έχει πολλή από την ίδια τη Χίλντα μέσα, αλλά όχι με τον άχαρο –και συχνά ενοχλητικό– τρόπο των προωτοεμφανιζόμενων. Ίσως επειδή η Χίλντα, με τόσες μεταφράσεις στο ενεργητικό της, δεν είναι “πρωτοεμφανιζόμενη” παρά μόνον τυπικά. Επίσης, δεν έχει κάνει το κλασικό λάθος να θεωρήσει τον εαυτό της a priori εξυπνότερο από τον αναγνώστη της.
Η εμπεριστατωμένη έρευνα πίσω από τα πραγματολογικά στοιχεία είναι εμφανής και αποδοτική. Οι δρόμοι, τα τοπωνύμια, τα μαγαζιά που αναφέρονται θα θυμίσουν πολλά στους Αθηναίους πενηντάρηδες αναγνώστες. Οι επιμελητές έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο γλωσσικά (ούτε ένα λάθος!) όσο και πραγματολογικά (απ’ όσο μπορώ να κρίνω με τις περιορισμένες δικές μου μουσικές γνώσεις). Και το εξώφυλλο είναι υπέροχο, έτσι που μιμείται τα “παραλογοτεχνικά” αριστουργήματα που σημάδεψαν τη νεότητά μας.
Ομολογώ ότι είμαι προκατειλημμένος υπέρ αυτού του μυθιστορήματος αφενός γιατί αναφέρεται στη γενιά μου και αφετέρου γιατί η Χίλντα είναι φίλη μου. Αυτό, όμως, δεν με εμποδίζει να πω ότι ότι πρόκειται για ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο από τους λάτρεις των αστυνομικών και τους μουσικόφιλους, αλλά από όποιον εκτιμάει την ακομπλεξάριστη λογοτεχνία. Θα περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια (το δεύτερο άλμπουμ υπήρξε ανέκαθεν το καθοριστικό για την πορεία ενός συγκροτήματος, σωστά;) γιατί το πράγμα φωνάζει από μόνο του: με τον χαρακτήρα του αστυνόμου Χάρη Νικολόπουλο η Χίλντα χτύπησε φλέβα που δεν πρέπει να αφήσει ανεκμετάλλευτη.
[Καλοτάξιδο, Χίλντα!]
πηγή:http://hildapapadimitriou.gr/

  Το μυθιστόρημα της Χίλντας Παπαδημητρίου είναι υποψήφιο
για το Βραβείο Αναγνωστών

Παραθέτουμε ακολούθως δέκα λόγους (από τον συγγραφέα Χρ. Αγγελάκο)
για τους οποίους αξίζει να διαβάσετε το

1. Για τη μουσική που βγαίνει από τις σελίδες του, όπως έβγαινε κι από τα μυθιστορήματα της Κάρσον Μακ Κάλερς.
2. Γιατί οι στίχοι χορεύονται.
3. Γιατί οι μπαμπάδες κι οι μαμάδες της Χίλντας (ο Ντάσιελ Χάμετ, ο Ρέημοντ Τσάντλερ, η Ρούθ Ρέντελ, η Άγκαθα Κρίστι, τα κίτρινα Λυχνάρια, οι Μάσκες κι ο Ηρακλής Πουαρώ) χαμογελούν ευχαριστημένοι.
4. Γιατί από την πρώτη σελίδα φτάνεις στην τελευταία, σαν να ανεβοκατεβαίνεις με κυλιόμενες σκάλες.
5. Γιατί οι ήρωες του βιβλίου γίνονται αμέσως φίλοι σου· γιατί ήταν ήδη φίλοι σου πριν γίνουν ήρωες του βιβλίου.
6. Γιατί η Χίλντα πιστεύει πως οι δρόμοι που αγαπήσαμε κουβαλάνε τα αποτυπώματά μας για πάντα. Γιατί με βολεύει να το πιστεύω κι εγώ.
7. Γιατί ένας κόσμος που χάνεται γίνεται πολύ εύθραυστος προτού εξαφανιστεί. Και η τρυφερότητα με την οποία τον ακουμπάει η Χίλντα είναι μείγμα συγγραφικού ήθους και προσωπικής αισθητικής.
8. Γιατί το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν. Γιατί στα φανάρια του μέλλοντος αναβοσβήνει ο αποκλεισμός. Και γιατί η νοσταλγία δεν μένει πια εδώ.
9. Γιατί θυμήθηκα πώς πιάναμε τα βινύλια. Πώς τα σκουπίζαμε με προσοχή. Πώς τα φέρναμε στο ύψος των ματιών. Πώς τα κοιτάζαμε απ’ το πλάι να δούμε αν υπάρχουν γρατζουνιές. Γιατί αγαπήσαμε τις γρατζουνιές. Γι’ αυτό.
10. Γιατί μπορεί να σκοτώσει κανείς για μια χούφτα βινύλια. Αλλά και για κάτι άυλο, για όλα τα άυλα που μας κυνηγούν.
ΥΓ: Δέκα λόγους είπα, επιτρέψτε μου κι έναν ενδέκατο.
11. Για ό,τι κάναμε ή δεν κάναμε, «θα καθαρίζει» πάντα για μας η οικογένεια των φίλων.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

“Όταν έκλαψε ο Νίτσε”



Το «Θησείον-ένα θέατρο για τις τέχνες» παρουσιάζει την παράσταση «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου από τις 2 Νοεμβρίου 2011 έως τις 22 Ιανουαρίου 2012.
Πρόκειται για την ευρωπαϊκή πρεμιέρα της θεατρικής διασκευής του βιβλίου-φαινόμενο «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» του Ίρβιν Γιάλομ.
Με αφορμή τα δέκα χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου στα ελληνικά (τέλος 2001), καθώς και την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση της Λου Σαλομέ, της γυναίκας που παίζει ρόλο-κλειδί στο έργο, το σπουδαίο βιβλίο του Γιάλομ μεταφέρεται στη σκηνή σε θεατρική διασκευή της θεατρολόγου και μεταφράστριας του Γιάλομ στην Ελλάδα, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, από δύο καταξιωμένους σκηνοθέτες–ηθοποιούς, τον Ακύλλα Καραζήση και τον Νίκο Χατζόπουλο, στους ρόλους του γιατρού Γιόζεφ Μπρόιερ και του φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε. Μαζί τους ο Χάρης Φραγκούλης στο ρόλο του νεαρού Ζίγκμουντ Φρόιντ.
Δύο μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα σε κρίση μέσης ηλικίας. Μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου.
Τρεις άντρες ζωντανεύουν το έργο, πότε ως αφηγητές και πότε υποδυόμενοι ρόλους. Οι ποθητές γυναίκες, η εκρηκτική Λου Σαλομέ, η ευάλωτη Άννα Ο., η σταθερή κυρία Μπρόιερ παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών σε μια ιστορία όπου εκείνες έχουν τον πρωταρχικό ρόλο.
Δύο εκπληκτικές επιστολές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα δείχνουν ότι η φανταστική συνάντηση που εμπνεύστηκε ο Ίρβιν Γιάλομ μεταξύ Νίτσε, Μπρόιερ και του νεαρού Φρόιντ θα μπορούσε να έχει συντελεστεί στην πραγματικότητα. Έχουμε την απίθανη περίπτωση όπου 130 χρόνια μετά τα γεγονότα και 20 χρόνια από τη συγγραφή του μυθιστορήματος, η πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει τη μυθοπλασία του συγγραφέα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα σε νέα πολυτελή επετειακή έκδοση


Λίγα λόγια για το έργο και τη θεατρική διασκευή
Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ’ αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού  της. Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης.
Η θεατρική διασκευή της θεατρολόγου και μεταφράστριας του Γιάλομ στην Ελλάδα, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, επικεντρώνεται κυρίως στην ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, όπως την παρακολουθούμε να ταλαντεύεται σε τεντωμένο σκοινί σ’ αυτή την παράδοξη αμοιβαία ψυχοθεραπεία. Η ζωτική αξία της ανθρώπινης επαφής θριαμβεύει σ’ αυτό το έργο που ξετυλίγεται ανάμεσα σε τρεις πρωτοπόρους του πνεύματος, τον Φρίντριχ Νίτσε, τον γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ και τον νεαρό Ζίγκμουντ Φρόιντ.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ιρβιν Γιάλομ
Ο IRVIN D. YALOM (1931-) είναι ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειριδίου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας (Existential Psychotherapy). Στον επιστημονικό χώρο είναι ιδιαίτερα γνωστό το κλινικό και ερευνητικό έργο του στην ομαδική ψυχοθεραπεία. Το πρώτο του βιβλίο, που το 2006 κυκλοφόρησε η νέα αναθεωρημένη και επαυξημένη του έκδοση, Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας (Άγρα, 2006), έχει μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας. Ο Γιάλομ έχει γράψει πολλά ακόμη επιστημονικά βιβλία και άρθρα.
Το λογοτεχνικό του έργο αρχίζει όψιμα και περιλαμβάνει δύο συλλογές διηγημάτων (Ο δήμιος του έρωτα και Η μάνα και το νόημα της ζωής) και τρία μυθιστορήματα (Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι και Η θεραπεία του Σοπενάουερ), που έχουν γίνει μπεστ-σέλλερ σε πολλές χώρες. Όλα του τα λογοτεχνικά βιβλία αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι, Ο δήμιος του έρωτα, Η μάνα και το νόημα της ζωής, Θρησκεία και ψυχιατρική, Το δώρο της ψυχοθεραπείας, Η θεραπεία του Σοπενάουερ, Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας, Στον κήπο του Επίκουρου – Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου, Θα φωνάξω την αστυνομία (που το συνέγραψε με τον Robert Berger), Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά – Μία ψυχοθεραπεία ειπωμένη δύο φορές. Στα τέλη Νοεμβρίου θα εκδοθεί από την Άγρα το τελευταίο του μυθιστόρημα Το πρόβλημα Σπινόζα, μια παγκόσμια πρώτη. Στην Αμερική προβλέπεται να κυκλοφορήσει το Φεβρουάριο του 2012.
Τα ιστορικά πρόσωπα
Φρίντριχ Νίτσε
Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1844 στο Ραίκεν της Σαξονίας. Μεγάλωσε μαζί με τη μητέρα του και την αδελφή του. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο και την αποπεράτωση των σπουδών του στη φιλολογία, ανέλαβε την έδρα της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, παραιτήθηκε όμως το 1879 για λόγους υγείας. Η επιδείνωση της υγείας του και οι διαπροσωπικές του συγκρούσεις, όπως με τη Λου Σαλομέ, είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική του κατάσταση. Ο νευρικός κλονισμός του σε δρόμο του Τορίνο το 1889 αποκάλυψε στον στενό του περίγυρο τη βαριά διανοητική του πάθηση. Πέθανε στις 25 Αυγούστου 1900 στη Βαϊμάρη. Τα τελευταία έντεκα χρόνια της ζωής του, τη φροντίδα του είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου η μητέρα και η αδελφή του.
Γιόζεφ Μπρόιερ
Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1842 στη Βιέννη. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ιατρική ασχολήθηκε κυριως με την επίδραση του νευρικού συστήματος πάνω στην αίσθηση της ισορροπίας και στη φυσιολογία της αναπνοής. Σε συνεργασία με τον Φρόιντ έφραψε τις Μελέτες για την υστερία. Πέθανε στις 20 Ιουνίου 1925 στη γενέτειρά του.
Ζίγκμουντ Φρόιντ
Είναι ο πατέρας και θεμελιωτής της ψυχανάλυσης. Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπουργκ της Μοραβίας. Αρχικά επικεντρώθηκε κυρίως στη φυσιολογία και την παθολογία του εγκεφάλου, προτού στραφεί προς την ψυχανάλυση, την οποία άσκησε επί μακρά σειρά ετών στη Βιέννη. Το 1902 ανακυρήχθηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της πόλης, ενώ το 1938 κατέφυγε στην Αγγλία λόγω της εβραϊκής του καταγωγής. Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1939 στο Λονδίνο.
Συντελεστές
Θεατρική διασκευή: Ευαγγελία Ανδριτσάνου
Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης, Νίκος Χατζόπουλος
Επιμέλεια σκηνικού χώρου & κοστουμιών: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νικήτας Αναστόπουλος
Παίζουν: Ακύλλας Καραζήσης, Χάρης Φραγκούλης, Νίκος Χατζόπουλος
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Λυκόφως ΑΜΚΕ, Highway Productions
Επιμέλεια εικόνας: Dasc Branding
Φωτογραφίες: Χριστίνα Γεωργιάδου

διαβάστε : Ίρβιν Γιάλομ: «η κρίση μπορεί να επηρεάσει με διαφορετικό τρόπο τους ανθρώπους»

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

"Eιρήνη είναι..."


 H ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ «ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝΑΙ…» ΣΤΗ ΘΗΒΑ
Ο Σύλλογος Φωτογραφίας & Καλλιτεχνικής Έκφρασης Θήβας «Ελείτροχος», στο πλαίσιο του Διήμερου Φόρουμ Για την Ειρήνη και τη Μη Βία, που θα πραγματοποιηθεί στη Θήβα Παρασκευή 11 και Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011, και σε συνδιοργάνωση με την Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) "Κόσμος χωρίς πολέμους και βία" και τον Δήμο Θηβαίων, καθώς και με τη συνεργασία της Θηβαϊκής Σκηνής της Ένωσης Μικρασιατών Θήβας, θα φιλοξενήσει την Έκθεση Φωτογραφίας «Ειρήνη είναι….» 2011.
Η Έκθεση Φωτογραφίας περιλαμβάνει τις 40 διακριθείσες φωτογραφίες, στο πλαίσιο του  του 3ου ομώνυμου διαγωνισμού φωτογραφίας, με θέμα "Ανθρώπινη Πολυμορφία
 «Ειρήνη Είναι…» 2011,"
Ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από το ελληνικό τμήμα της διεθνούς οργάνωσης "Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία" www.kosmosxorispolemous.gr, υπό τις αιγίδες του Υπουργείου Πολιτισμού και της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO.(http://www.eirinieinai.gr), που διοργάνωσε η ΜΚΟ "Κόσμος χωρίς πολέμους και βία", υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO και του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού (http://www.kosmosxorispolemous.gr).
 http://www.fotoporoi.gr/CONTRAST/n/irini.

                                        

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ:
Παρασκευή 11 έως και Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
ΧΩΡΟΣ:Συνεδριακό Κέντρο Δήμου Θηβαίων - Αίθουσα «Σεμέλη»
ΕΓΚΑΙΝΙΑ:Παρασκευή 11 Νοεμβρίου – Ώρα: 20.00
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ:Καθημερινά: 17:00 – 21:00
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ του ΦΟΡΟΥΜ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – Αίθουσα «Σεμέλη»:
- 11:00: Παρουσίαση της έκθεσης "Ειρήνη Είναι" και διαδραστικό δρώμενο με τίτλο "11 δευτερόλεπτα", με μαθητές της Θήβας.
- 20:00: Επίσημα εγκαίνια της έκθεσης "Ειρήνη Είναι" με τις 40 διακριθείσες φωτογραφίες του ομώνυμου διεθνούς διαγωνισμού υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO και του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού (www.eirinieinai.gr).
ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – Αίθουσα «Αρμονία»:
- 19:00: Χαιρετισμός Δημάρχου κ. Σπυρίδωνα Νικολάου.
- 19:15: Θεατρικό Δρώμενο με θέμα τη Βία στην καθημερινότητα από μέλη της Θηβαϊκής Σκηνής της Ένωσης Μικρασιατών Θήβας. Κείμενα: Λεμονιά Κουτσοβασίλη.
- 19:45 - 20:15: Συζήτηση με θέμα «Ακτιβισμός και Μη Βία: το διαβατήριο για το μέλλον», με ομιλητή τον πρόεδρο της ΜΚΟ Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία, Ελλάδας, κ Νίκο Στεργίου.
- 20:15 – 21:00: Συζήτηση με θέμα «Πνευματικότητα και Μη Βία» με ομιλητή τον Ισπανό Ανθρωπιστή διανοητή και ακτιβιστή κ. Eduardo Gozalo.

"ΕΛΕΙΤΡΟΧΟΣ" ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΘΗΒΑΣ

«Από τη μυθική σκέψη στη σύγχρονη αντίληψη της ζωής»


Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
σας προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα:
«Από τη μυθική σκέψη στη σύγχρονη αντίληψη της ζωής»
Μια διάλεξη του καθηγητή φιλοσοφίας
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΡΟΖΑΝΗ
την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011 στις 8.00 μ.μ.

Ο μύθος δεν είναι ένα γεγονός που απλώς κάποτε συνέβη. Η μυθοποιητική μορφοποιούσα αρχή εξακολουθεί να συμβαίνει διαρκώς. Είναι στην ουσία ένας οδηγός που μας λέει τι πρέπει να κάνουμε για να γίνει η ζωή μας πλήρης. Η σημερινή αποξένωσή μας από αυτήν την μορφοποιούσα αρχή κάνει επιτακτική την επιστροφή μας στο άκουσμα του μύθου και στο έργο του μύθου μέσα στην σημερινή μας αλλοτρίωση.
Μια εκδήλωση με αναφορές στα βιβλία:
Μύθος και σκέψη στην αρχαία Ελλάδα : Jean - Pierre Vernant
Μύθος και νόημα : Claude Lévi - Strauss
Ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα: Τζόζεφ Κάμπελ

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

To Εικαστικό Σύμπαν με τη «ματιά» της Ρωσικής Πρωτοπορίας



 




Το Σύμπαν μέσα από την τέχνη. Το φως και τα μυστικά του μέσα από τους μεγάλους ρώσους εικαστικούς. Το μεγαλείο της ζωγραφικής και η εξερεύνηση του Διαστήματος μέσα από ένα σπουδαίο σύνολο έργων: τη διάσημη συλλογή Κωστάκη. 


Το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, σε συνεργασία με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Ιδρυμα Ευγενίδου, διοργανώνουν στην Αθήνα, στο χώρο του Ιδρύματος Ευγενίδου (Συγγρού 387, Π.Φάληρο), την πολύ σημαντική έκθεση  
«Το Σύμπαν της Ρώσικης Πρωτοπορίας, Τέχνη και εξερεύνηση του Διαστήματος, 1900-1930».
Στην έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου φιλοξενούνται έργα από τη Συλλογή Κωστάκη, του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
                                8 Nοεμβρίου – 31 Δεκεμβρίου 2011

Για πρώτη φορά το κοινό της Αθήνας θα έλθει σε επαφή με μια έκθεση-ντοκουμέντο μεγάλων Ρώσων εικαστικών που αγάπησαν το Σύμπαν, το φως και τα μυστικά του… Σε όλα τα έργα «κατοικεί» το Σύμπαν-Κόσμος-Κόσμημα αιχμαλωτίζοντας το διατυπωμένο πάθος κορυφαίων καλλιτεχνών γι´ αυτό, αποτυπώνοντας συγχρόνως όλες τις τάσεις της Ρωσικής Πρωτοπορίας –μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους της παγκόσμιας Τέχνης– που άνθησε στις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Πενήντα οκτώ έργα-θησαυροί δεκαεννέα καλλιτεχνών, πότε συγγενών και πότε εκ διαμέτρου αντιθέτων μεταξύ τους, αλλά πάντα με κοινό θεματικό άξονα το ΣΥΜΠΑΝ, που συμβολικά αναπαριστάται μέσα από τις αισθητικές προσεγγίσεις τους απαρτίζουν την έκθεση, καταγράφοντας την επαναστατική τόλμη και τη βαθιά πνευματικότητα των δημιουργών που συνέδεσαν ιστορικά τη Ρωσία με τα Ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα.
Η έκθεση, αντιμαχόμενη υπερβατικά τους δύσκολους καιρούς μας, καταγράφει για μία ακόμη φορά τον εξωστρεφή προσανατολισμό του Ιδρύματος Ευγενίδου για συγκρότηση δικτύων ανταλλαγής πολιτισμικού προϊόντος, αλλά και τη διάθεσή του να συνεργάζεται με φορείς –με διαφορετικές αφετηρίες αλλά με όμοιες αγωνίες για την παιδεία– όπως το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας μέσα σ΄ ένα διευρυμένο πνεύμα χωρίς παρωπιδικούς αποκλεισμούς.
Το περιβάλλον του Ιδρύματος Ευγενίδου, όπου παρουσιάζονται τα έργα με τη συγκεκριμένη θεματολογία, υπογραμμίζει μοναδικά το συμβολισμό του χώρου, ρίχνοντας γέφυρες μεταξύ φυσικού και υπερφυσικού, μεταξύ Επιστήμης και Τέχνης.
Την ευθύνη της επιλογής των έργων έχει το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και την επιμέλεια της έκθεσης η Ιστορικός Τέχνης κα Μαρία Τσαντσάνογλου. Τα έργα ανήκουν στη Συλλογή Κωστάκη του ΚΜΣΤ, ενώ 8 έργα προέρχονται από την ιδιωτική συλλογή της κ. Αλίκης Κωστάκη.
Επιπλέον, παράλληλα με την έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του έτους, καθημερινά θα προβάλλονται ταινίες βωβού κινηματογράφου επιστημονικής φαντασίας του 1924 και του 1934, καθώς και ένα animation ανάλογης θεματολογίας του 1924.
Η είσοδος είναι δωρεάν για το κοινό.
 Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Συλλογή Κωστάκη (Μονή Λαζαριστών)

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Μάθημα δημιουργικής γραφής στην Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας προσκαλεί τους ενδιαφερόμενους σε δωρεάν μάθημα δημιουργικής γραφής. Το σεμινάριο θα γίνει από τους συγγραφείς ΣΤΡΑΤΗ ΧΑΒΙΑΡΑ και
ΜΑΡΤΥ ΛΑΜΠΡΟΥ το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011 στις 11 πμ., στηναίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης (Κάδμου και Δαιδάλου, 3οςόροφος).
Για περισσότερες πληροφορίες και συμμετοχές στο τηλ. 2261089977
(Λεωνίδας Διαμαντής) μέχρι την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011.


 Ο Στρατής Χαβιαράς γεννήθηκε το 1935 στη Νέα Κίο Αργολίδας. Το 1967 μετανάστευσε στην Αμερική, σπούδασε συγγραφική τέχνη και μετάφραση στο Πανεπιστήμιο Goddard και εργάστηκε σε διάφορες υπαλληλικές θέσεις στις βιβλιοθήκες του Harvard ως το 1974, όταν διορίστηκε στο ίδιο πανεπιστήμιο ως διευθυντής της αίθουσας σύγχρονης ποίησης Woodberry και της βιβλιοθήκης Farnsworth. Από το 1985 διευθύνει το εργαστήρι συγγραφικής τέχνης (μυθιστόρημα) στο θερινό πρόγραμμα του Harvard. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές στα ελληνικά και δύο στα αγγλικά. Τα μυθιστορήματά του "Όταν τραγουδούσαν τα δέντρα" και "Τα ηρωικά χρόνια", γραμμένα στα αγγλικά, κυκλοφόρησαν στον αγγλόφωνο κόσμο και σε μετάφραση σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και στη Λατινική Αμερική. Στην Αμερική ο Στρατής Χαβιαράς ίδρυσε και διηύθυνε την έκδοση του περιοδικού ποίησης "Arion's Dolphin" και το λογοτεχνικό περιοδικό "Harvard Review". Άρθρα και μεταφράσεις του, καθώς και κριτική αξιολόγηση του δικού του έργου έχουν δημοσιευτεί σε πολλά αμερικανικά και ευρωπαϊκά έντυπα. Έχει δώσει ομιλίες και αναγνώσεις από τα βιβλία του στην Αμερική, τον Καναδά και την Αγγλία. Από το 2000 δίδαξε τη συγγραφική τέχνη (μυθιστόρημα) στο ΕΚΕΜΕΛ. Το 2006 ξεκίνησε να συνεργάζεται με το ΕΚΕΒΙ ως διδάσκων και συντονιστής στα Εργαστήρια Τέχνης του Λόγου. Είναι ενεργό μέλος του Συλλόγου Αμερικανών Συγγραφέων και της Εταιρίας Ελλήνων Συγγραφέων.
Έργα του:
Η Μάρτυ Λάμπρου γεννήθηκε στη Λιβαδειά και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγική και έχει εκδώσει τη νουβέλα "Το κόκκινο κουτί". Το διήγημά της "Θήβα, Βάγια, Αλίαρτος" δημοσιεύτηκε σε ανθολογία των εκδόσεων Καστανιώτη, και το "Κόπιτσες" διακρίθηκε στο διαγωνισμό του περιοδικού «Πλανόδιον», στο οποίο και δημοσιεύεται το Δεκέμβριο του 2010. Η συλλογή διηγημάτων «Κόπιτσες» εκδόθηκαν το 2010 από τις εκδόσεις «Οσελότος».
Το 2011 ολοκληρώνει το πρώτο της μυθιστόρημα "Με λυμένο χειρόφρενο", βασισμένο στα νεανικά ταξίδια της, στη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή, με τον νταλικιέρη πατέρα της

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Εκδήλωση από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας για την εγκυκλοπαίδεια Wikipedia


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων λειτουργίας της  Wikipedia, της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας που χρησιμοποιείται και συντάσσεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη, διοργανώνεται  στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας μια εκδήλωση που θα δώσει την ευκαιρία για μια βιωματική εμπειρία  στην ελληνική έκδοση της Wikipedia (Βικιπαίδεια), τόσο σε χρήστες όσο και σε εν ενεργεία, αλλά και εν δυνάμει, συγγραφείς της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας.
 Η εκδήλωση είναι η πρώτη του δεύτερου κύκλου της δράσης για τη διάδοση και τον εμπλουτισμό της Βικιπαίδειας που διοργανώνεται από Δημόσια  Βιβλιοθήκη,  και αφορά μια σειρά δράσεων που έχουν προγραμματιστεί  σε πανελλαδικό επίπεδο για το επόμενο διάστημα, και που γίνεται στο πλαίσιο του έργου “Δες την Ψηφιακά 2.0” στο οποίο εμπεριέχεται η δράση για τον εμπλουτισμό της ελληνικής Wikipedia.  Στόχος των δράσεων είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και η εξοικείωση με την Βικιπαίδεια, ώστε να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για την εκπαίδευση και την καθημερινή ζωή της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα, οι δράσεις στοχεύουν στον εμπλουτισμό των λημμάτων της Βικιπαίδειας μέσω της  συμμετοχής ομάδων/κοινοτήτων αλλά και φυσικών προσώπων που αισθάνονται ότι είναι μέρος της Κοινωνίας της Γνώσης, μιας γνώσης που δεν περιορίζεται σε επαΐοντες αλλά αναπτύσσεται με την εθελοντική συνεισφορά,την τεκμηρίωση και την αμφισβήτηση της μονοδιάστατης αυθεντίας.
Σήμερα, η Wikipedia, η σύγχρονη ενσάρκωση της Εγκυκλοπαίδειας στην εποχή του Διαδικτύου, του ανοικτού περιεχομένου και των διαδικτυακών συλλογικοτήτων,  έχει κάνει εφικτό  τον στόχο της πρόσβασης στη γνώση για το σύνολο της ανθρωπότητας  ενσαρκώνοντας τον διαρκή στόχο που έθεσε και η πρώτη “Encyclopédie”.
 Η εκδήλωση διοργανώνεται από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας, το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελεύθερου Λογισμικού /Λογισμικού Ανοιχτού Κώδικα (ΕΕΛ/ΛΑΚ) και τους συντάκτες της Βικιπαίδειας. 
 Κατά την εκδήλωση θα παρουσιαστούν οι  βασικές αρχές της Βικιπαίδειας, εμπειρίες από τη συγγραφή άρθρων/ λημμάτων και θα διεξαχθεί βιωματικό σεμινάριο συγγραφής άρθρων. Οι παρουσιάσεις γίνονται σε χώρο με πρόσβαση στο διαδίκτυο (WiFi) έτσι ώστε οι συμμετέχοντες, εφόσον διαθέτουν προσωπικό υπολογιστή, να μπορούν να κάνουν πρακτική εξάσκηση επιτόπου.
Η κοινότητα της ελληνικής έκδοσης της Wikipedia επιδιώκει η Βικιπαίδεια να γίνει μια από τις καλύτερες διεθνώς, αυξάνοντας ποσοτικά και ποιοτικά τα λήμματά της, με τη συστηματική προσθήκη νέου περιεχομένου. Η πορεία της προς αυτό τον στόχο θα ενισχυθεί με επιπλέον ανάπτυξη και αξιολόγηση περιεχομένου με ανοιχτή διαδικασία, στην οποία θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι, μέσα από την δράση http://mywikipedia.gr/.

Wikipedia – Δράση για τη διάδοση και τον εμπλουτισμό της Wikipedia στα Ελληνικά

16 Νοεμβρίου 2011 στις 6.00 μμ στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας

Κάδμου 7 & Διαδάλου , στην Αίθουσα εκδηλώσεων (3ος όρ.)

Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στη δράση αυτή και θέλουν να παρακολουθήσουν το σεμινάριο μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο τηλ. 22610.89970

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

«Αυτό που ζούμε τώρα είναι... α-φύλιος» Θ. Τερζόπουλος, σκηνοθέτης

Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, σκηνοθέτης και ιδρυτής της θεατρικής ομάδας «ΑΤΤΙΣ», μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για τη θεατρική παράσταση «Μάουζερ», την αγαπημένη του Μαρία Μπέϊκου, τον Χάινερ Μίλερ, αλλά και έναν... εμφύλιο που με την σκηνοθετική του μέθοδο εδώ και χρόνια αγωνίζεται να διαχειριστεί με στόχο την επικοινωνία και έκφραση των δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων, ενώ παράλληλα και αντίθετα η χώρα μας βιώνει έναν «α-φύλιο».
               
Για τρίτη χρονιά φέτος το Μάουζερ στο θέατρο Άττις, εν απουσία της Μαρίας Μπέϊκου... Θέλετε να μας πείτε για την παράσταση και τη συμμετοχή της μέχρις τις 24 Μαρτίου του 2011, που έφυγε από τη ζωή;
Αποφάσισα πέρυσι να παρουσιάσω για πρώτη φορά το Μάουζερ, προς τιμή του Χάινερ Μίλερ, για τα 80 χρόνια από την γέννηση του, ο οποίος ήταν δάσκαλος μου, μέντορας και συνεργάτης μου. Καθώς το θέμα του έργου είναι ο Ρώσικος εμφύλιος και γενικά ο εμφύλιος, σκέφτηκα αμέσως, να το συζητήσω με τη Μαρία.
Τη ρώτησα λοιπόν «Τι θα έλεγες για μια συμμετοχή;» προς στιγμήν έμεινε άφωνη και με ρώτησε «Μιλάς σοβαρά;», «Σοβαρότατα» της απάντησα, και τότε μου είπε αμέσως: «Βεβαίως!», δέχτηκε, δηλαδή, αμέσως, χωρίς να το σκεφτεί σχεδόν καθόλου. Οπότε, στη συνέχεια, της εξήγησα ακριβώς ό,τι έπρεπε να γνωρίζει για το έργο, και της έστειλα το κείμενο για να το διαβάσει.
Ήθελα, πραγματικά, γι’ αυτό το ρόλο, κάποιον με ανάλογο βίωμα και όχι έναν ηθοποιό. Με το βίωμα του εμφυλίου, του αγώνα και της διεκδίκησης. Η Μαρία ήταν πραγματικά το κατάλληλο πρόσωπο κι επιπλέον είχε θεατρική και κινηματογραφική παιδεία, με εξαιρετικές σπουδές  στην Κεντρική Ακαδημία Κινηματογραφίας της Σοβιετικής Ένωσης.
Έτσι, κάποια στιγμή, μετά από μια εβδομάδα προβών, είπα στους ηθοποιούς ότι σήμερα έχουμε καλεσμένη τη Μαρία Μπέίκου. Υπήρχε ήδη το σκηνικό, και εκείνη πήρε αμέσως τη θέση της. Όταν της είπα «Μαρία, διάβασέ τα πολύ απλά, με τον τρόπο που διάβαζες τα κείμενα στην ελληνική εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της Μόσχας», εκείνη άρχισε να διαβάζει και μείναμε όλοι άφωνοι! Γιατί σαφώς έπαιξε ρόλο η ίδια η χροιά της φωνή της, η ωριμότητά και το βίωμα της. Ήταν όλο αυτό το φορτίο το πολιτικό, το ιδεολογικό, το αγωνιστικό που έδωσε στο λόγο της μια διάσταση όχι θεατρική αλλά καθολική.
Μ’ αυτή την έννοια ήταν παρούσα η ίδια η ιστορία στην παράσταση και η Μαρία ήταν ένα αυθεντικό πρόσωπο.
Η ίδια, ερχόταν πάντα πολύ πιο νωρίς στις παραστάσεις, γιατί ήθελε να αυτοσυγκεντρώνεται, έπαιρνε την θέση της στη σκηνή, μετά έρχονταν και οι ηθοποιοί και τέλος εγώ. Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης η Μαρία διάβαζε το πρώτο κομμάτι της, για να τοποθετήσει τη φωνή της, όπως κάνουν οι πολύ καλοί ηθοποιοί... Κάθε μέρα αφιερώναμε την παράσταση σε έναν αγωνιστή ή σε ένα ιστορικό πρόσωπο του Ρώσικου πολιτισμού, όπως ο Τσαϊκόφσκι, ο Τσέχοφ, ο Γκόγκολ, η Ντεμίτοβα κλπ.
  Κάποιους από όλους αυτούς, μάλιστα, τους είχε γνωρίσει και προσωπικά η ίδια.
Ναι, τους γνώρισε προσωπικά…
Η συνεργασία με τη Μαρία ήταν μια εξαιρετική εμπειρία για όλους μας.
Μάλιστα, πολλές φορές, μάζευε τους ηθοποιούς και τους έλεγε τις ιστορίες της, τα βιώματα της, ή τους συμβούλευε.
Είχε πολύ αγωνία για τους νέους, να μάθουν την ιστορία…
Να μάθουν την ιστορία και να αγωνίζονται, να αντιστέκονται απέναντι στον καταναλωτισμό και σε όλο αυτό το ψευτο-lifestyle που βιώσαμε όλοι σε αυτήν την ψευτοδημοκρατία τις τελευταίες δεκαετίες. Και πραγματικά τους βοήθησε πάρα πολύ. Αυτά τα παιδιά ωριμάσανε μέσα από το Μάουζερ και πήρανε πολύ σημαντικές αποφάσεις και για τη ζωή τους και για την τέχνη τους.
Δεν έπρεπε να μιλάει γιατί έπρεπε να ετοιμάζεται για την βραδινή παράσταση. Της έλεγα «μη μιλάς» αλλά εκείνη μιλούσε διαρκώς. Μου έλεγε «Τώρα πρέπει να ετοιμαστούμε για τον επόμενο ρόλο». Της έλεγα «Μαρία ήρθε η ώρα σου να παίξεις Μπέκετ».
Θυμάμαι στην τελευταία της παράσταση… η Μαρία καταχειροκροτήθηκε.

Φέτος ποια βρίσκεται στη θέση της;
Η Ανέζα Παπαδοπούλου. Οι παραστάσεις ξεκινήσανε την περασμένη Παρασκευή στις 28 Οκτωβρίου και θα παίζουμε κάθε βδομάδα από Τετάρτη μέχρι Κυριακή για 3 μήνες, γιατί μετά θα πάω στη Μόσχα επειδή σκηνοθετώ μία όπερα στα Μπολσόι.
Μιλούσαμε, μάλιστα, με τη Μαρία και γι’ αυτήν την όπερα και για την παρουσία της στην πρεμιέρα.
Μου λείπει πάρα πολύ η Μαρία. Την σκέφτομαι και εγώ και όλοι σχεδόν κάθε μέρα στο θέατρο, και επαναλαμβάνουμε μεταξύ μας διάφορες ιστορίες που μας έχει πει ή περιστατικά που θυμόμαστε με την ίδια. Είχε πάρα πολύ χιούμορ και αγαπούσε την ζωή, και είχε ένα πολύ ισχυρό ένστικτο για τη ζωή. Για παράδειγμα, εκείνη την τελευταία ημέρα που καταχειροκροτήθηκε, μετά στο καμαρίνι μου είπε: «Ύποπτο αυτό!». Ε, σε τρεις μέρες έφυγε…
                            
Την τελευταία ημέρα που την είδα στο νοσοκομείο, είχε την αγωνία για το θέατρο, τι θα κάνετε εσείς…
Γιατί ήταν και με τα παιδιά πολύ δεμένη. Όλα τα χρόνια με την Μαρία μιλούσα δύο φορές την ημέρα στο τηλέφωνο, μια γύρω στις 10-11 το πρωί και μια γύρω στις 6-7 το απόγευμα, σχεδόν επί 35 χρόνια. Και περνούσαμε συνήθως μαζί τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, μαζί με την αξιολάτρευτη Λουκία που την αγαπούσε πολύ. Μας αγαπούσε σαν τους πιο κοντινούς της ανθρώπους.
Όταν μιλούσε για εσάς, έλεγε «ο γιος μου ο Θόδωρος».
Από παλιά, πολύ παλιά, κάναμε μαζί περιοδείες, στη Ρωσία, ήταν πάντα μαζί μου σε όλες τις σκηνοθεσίες, όπως και στην θεατρική ολυμπιάδα στη Μόσχα το 2001.